Vaderdag, 21 juni 2009

Mijn vader komt veel week-enden hier en voor Vaderdag hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om samen met de trein te gaan op onze gratis kaartjes. Nou ja, gratis... je betaalt 1x per jaar een bedrag en daarvoor krijg je dan 6 kaartjes van de NS. Die kaartjes zijn vaak voor een specifieke periode geldig. En papa had, helaas voor hem, het verkeerde kaartje meegenomen. Dus moest hij een kortingkaartje kopen, want de kortingskaart had hij wel bij zich. Den Haag was het doel en dat bereikten we ook spoedig. We wilden naar de tentoonstelling van de muziekinstrumenten in het Haags Gemeentemuseum. Helaas, drie jaar terug is alles in een depot geplaatst en voorlopig dus niet meer te zien. Toen hebben we eerst maar eens lekker koffie en appeltaart gegeten. Naast het Gemeente Museum is het Museon. Een leuk museum gericht op kinderen. De vraag was dus of papa dat wel leuk zou vinden. En tot mijn grote verbazing vond hij het heel leuk. Het was er gelukkig niet druk en alle computers deden het. De foto's konden via de mail versturen en we hadden een gezellige tijd daar. Terug naar de stad, want we wilden nu wel eens een lekker glaasje wijn. De terrasjes waren druk bezet en een lekker plaatsje in de zon en uit de wind was er niet meer. Toen zijn we maar naar Maison de Bonneterie gegaan, waar ze bij de glaasjes nog wat lekkere knabbeltjes serveerden. Na het wijntje zijn we de stad maar weer ingelopen en papa vertelde ondertussen over waar hij naar toe ging als hij zo af en toe voor zijn werk eens naar het Ministerie van Defensie toe moest. Wilden we in Den Haag eten? Dan wist ik een leuk adresje. Dat adresje was er nog maar ze vonden het nog te vroeg om eten te koken voor ons. Dus besloten we maar om in de trein te stappen en halverwege in Amersfoort wat te eten. Helaas was het restaurant op zondag niet open. We liepen snel terug naar de trein, die we op het nippertje nog konden halen. Dan maar doorrijden naar Hengelo en daar naar het theater restaurant gaan waar ze een speciaal vaderdag menu serveerden. Maar er was niemand om ons te verwelkomen en het was er zo stil en net toen we weggingen kwam er toch nog iemand aan. We zijn toen naar La moustache gegaan. Waar ze niet weten waar de haas van het varken zit, denken dat gebakken aardappelen letterlijk zwemmen in de olijfolie, chips lekker aardappelen zijn en rauwkost bestaat uit taugé en grote stukken kool. Niet direct een succes, dus we zijn voor ons toetje (koffie met gebak) maar naar huis gegaan. Het was dus een leuke dag met enkele mislukte ideeën, maar de alternatieven vielen wel in de smaak.

27 april t/m 30 april 2009 ; een rampweek

Er zijn van die tijden dat er van alles tegelijkertijd gebeurt. Sommige dingen zijn al langer voorzien, anderen komen plotsklaps uit het niets. Daarvan was de afgelopen periode weer een mooi voorbeeld. Op maandag 27 april werd de man van een van mijn flatgenoten opgenomen in een verpleeghuis, vanwege vergaande dementie. Mijn flatgenote had daarvoor al jaren voor hem gezorgd. Maar op een gegeven moment hield het op. Ze kwam niet meer aan haarzelf toe, sliep te weinig, het enige wat ze deed, althans voor haar gevoel, was verschonen, wassen, opletten, zorgen, enz. Aan de ene kant was er voor haar de opluchting, aan de andere kant moet ze erg wennen aan het alleen zijn. En nu weer de bezoeken aan het verpleeghuis. Gelukkig is het een heel verstandige vrouw, die goed kan omgaan met de situatie.
In deze periode zorgde ik ook voor de vogeltjes van mijn benedenbuurman en voor de poes van mijn boven-bovenbuurvrouw. De een zat in Honolulu, de ander in Oostenrijk. Maar mijn bovenbuurvrouw werd van Oostenrijk naar huis teruggeroepen, omdat haar moeder op dinsdag de 28e was overleden. Ze arriveerde natuurlijk pas laat op de 29e. Dus toen ik daarna bij haar in huis kwam om poes te verzorgen, zag ik een briefje liggen dat ze geschreven had, met de mededeling waarom ze dus al weer zo vroeg terug was gekeerd. De dag daarna de 30e, is niet alleen de verjaardag van onze Koningin, maar ook haar verjaardag. Ik moest zelf heel erg aan de situatie rond het overlijden van mijn 2e moeder denken. Toen was ik in Frankrijk tijdens haar overlijden.
Maar de 30e leek een leuke dag te worden, dus lekker met een kop koffie en een oranje moorkop gezellig naar de TV kijken. En toen kwam daar plotseling een auto uit het niets aanscheuren. Met alle bekende gevolgen. Alle lol was weg. Je bleef maar aan de TV gekluisterd zitten. Wie weet kwam er nog weer ander nieuws. Gelukkig was dit voorlopig het laatste van de akelige gebeurtenissen.
Gisteravond, woensdag 6 mei, ging ik met mijn vader naar een veteranenconcert, door de Koninklijke militaire kapel Johan Willem Friso. Volgens de inleider hadden ze de avond ervoor in Amsterdam goed geoefend in het bijzijn van de Koning. Maar nu kwam dan het échte concert. Mooie swingende, wel typische harmoniemuziek. Maar door buitengewoon goede musici. En zo sloten we deze periode dus met een vrolijke noot af.

De Goede Week

Meer dan een eeuw werd op Palmzondag de Matthäus-Passion van Johann Sebastian Bach uitgevoerd door het Concertgebouworkest, met solisten en koren. In die tijd zijn er vele verschillende opvattingen geweest, in tempo, in versieringen, welke instrumenten, klassieke of barokke uitvoeringen, etc. Nog niet zo lang geleden, was zelfs de taal een vraag, want door de Nederlandse vertaling van Jan Rot kon iedere Nederlander begrijpen waar het over ging. En eigenlijk is er, naar mijn mening, sindsdien de klad ingekomen. Er kwamen meezing-uitvoeringen in het Duits en in het Nederlands, met de beste bedoelingen, maar lang niet iedereen besefte meer wat de aanleiding was voor zoveel mooie muziek. Het was genieten geblazen. Of het nu hierdoor kwam, of omdat er nog zoveel andere prachtige muziek is die ook eens ten gehore gebracht moest worden, ik weet het niet, maar het Concertgebouworkest heeft gebroken met de traditie en zo kon het gebeuren dat er op Palmzondag op Radio 4 de St. John Passion van James MacMillan (zie portret) werd uitgezonden, die op dat moment in het Concertgebouw werd uitgevoerd. Achtergrond informatie kun je vinden in deze
recensie , waarin ze ook schrijven dat het volgend jaar weer allemaal gewoon wordt. Zelf ben ik maandagavond naar een Matthäus-Passion geweest van Johann Georg Kühnhausen (1661-1714). Een componist die leefde zo tussen Heinrich Schütz (1585-1672) en Johann Sebastian Bach (1685-1750). Alle drie hebben ze de tekst van Matteus op muziek gezet en als je achterelkaar naar alle drie zou luisteren, kun je goed horen wat voor muzikale ontwikkelingen er zijn geweest in die eeuw tijd. Sommige stijlfiguren bijv. bij Kühnhausen, kon je zo weer terughoren bij Bach, alleen veel meer uitgewerkt. Ik heb maandagavond dan ook genoten van een stijlvolle en ingetogen Passie-uitvoering.

#22 + #23

De tip van mijn begeleider neem ik maar ter harte. Daarom dus twee vliegen in een klap. Wat kan web 2.0 voor de bieb betekenen? Er zijn al zoveel suggesties gedaan, dat ik niets kan verzinnen dat al niet bedacht is. Bovendien denk ik dat de bibliotheek wel vol enthousisme iets nieuws kan bedenken, maar als het publiek er niet aan wil, dan gebeurt er niet zoveel. Web-wijs maken van het publiek is gewoon een vereiste, maar hoe doe je dat met oudere leden die helemaal niets met een computer hebben? Mijn vader van 91 gruwt van het idee, dat hij iets op de computer moet doen, niet vanwege het toetsenbord, want typen kan hij als de beste, maar vanwege zijn gebrek aan inzicht. Terwijl hij zijn zinnen nog goed bij elkaar heeft. Het is natuurlijk wel zo dat, wie de jeugd heeft, ook de toekomst heeft, maar ik denk dat je niet je oudere en vaak o zo trouwe publiek van je moet vervreemden. Wat ik zelf heel leuk vond is in elk geval het bijhouden van een Weblog en je eigen catalogus (LibrabryThing). Last.fm viel me mee, ondanks mijn bezwaren. Ook heb ik You tube ontdekt en Flickr. Of ik er veel met de RSS-feeds ga doen? Ik denk het niet. Ik hou mijn computer toch maar het liefst een beetje privé. Je zult je steeds moeten afvragen of je dingen wilt delen met anderen of juist niet. Uiteindelijk heb ik de cursus heel leuk gevonden, maar ik vind het ook mooi dat ik nu alles heb afgewerkt. En eigenlijk denk ik dat er ondertussen al weer nieuwe dingen zijn ontwikkeld. Dus wie weet wordt er nog ooit weer eens een vervolg gemaakt.
Over een tijdje ga ik alle # dingen verwijderen en dan blijf ik dit blog verder voor mezelf bijhouden. Iedereen die meegwerkt heeft aan het ontwikkelen, implanteren en controleren of coachen van deze cursus reuze bedankt.

#21 Aquabrowser, Amsterdam etc.

Vandaag maar eens virtueel naar de Amsterdamse bibliotheek geweest om de aquabrowser te bekijken. Het is vooral handig voor mensen die niet goed weten wat ze zoeken, of de namen niet precies onthouden hebben. Een enorme geheugensteun dus. Ik heb wel een account aangemaakt, maar ik voelde me toch een beetje te beschroomd om zelf dingen toe te voegen. Resultaat van een halve eeuw bewaking van de catalogus denk ik. Mijn eigen catalogus vind ik op dit moment interessanter. Leuk om in LibraryThing je eigen bezit te zien (figuurlijk) groeien met iedere titel die je weer opneemt.
Iets heel anders was het werkelijke bezoek dat ik aan Amsterdam bracht, met een treinkaartje in de vorm van het boekenweekgeschenk. We zijn naar de dierentuin van mijn jeugd geweest met het kortingskaartje van de bibliotheken.
Artis . Jammer dat het zo vroeg in het jaar was. Veel jong spul was er nog niet, behalve een Argentijns reuzenmierenetertje dat op de rug van zijn moeder zat. Apart hoor.